Hypernormalisation gan Adam Curtis: Lle fedrai gychwyn tybed?

Lle fedrai gychwyn tybed? Wir. Ymhle? Fel dywedais yn gynt am ddogfen Adam Curtis, werth ei edrych ond peidiwch cymeryd o ddifrif. Ond mae ei ymgais diweddaraf, Hypernormalisation yn fwy rhyfeddol. A bob munud yn nonsens llwyr.

Sail ei syniad yn y rhaglen dogfen yw bod cymdeithas yn nawr gweld gwleidyddiaeth fel nid i newid ond ffurf i gadw y byd yn stabal. Mae’n bwynt diddorol, ond anhrefnus yw sut mae Curtis yn cyrraedd hyn. I gychwyn siaradai am President Assad ac ei berthynas gyda America cyn neidio drosodd i siarad am Patti Smith a Donald Trump. Ar ôl parablu mlaen am gyfrifiaduron, seiberofod, Gadaffi a terfysgaeth, mae’n torri mewn un i llun o Jane Fonda yn datgan “JANE FONDA GIVES UP ON SOCIALISM AND STARTS MAKING KEEP FIT VIDEOS”. Foment a wnaeth peri i mi fynd nôl i wneud yn siŵr bo fi wedi darllen fo yn gywir.

Gwareir Curtis gweddill y ddogfen hir wyntog am sut mae Putin yn defnyddio system i ennill dylanwad ac am lwyddiannau Occupy. Credai yn y pendraw mai ymateb y pobl i ddominyddiaeth y cyfrifiaduron yn ein cymdeithas oedd i Prydain pleidleisio am adael yr EU. Er i ddeud y gwir, dwi’m yn siŵr os ydi yn gywir oherwydd collais y trywydd erbyn y diwedd. Dwi’m yn rhyfeddu, achos mae’r blydi peth am para am bron 3 awr.

Yn y bon, mae yr un hen broblem yn digwydd gyda’i holl waith. Mae naratif ei rhaglen yn mynd mor gyflym, gyda’r lluniau, cerddoriaeth a ffilmiau di-ri, mae’n amhosib sylweddoli beth yw ei ddadl. Nid tan i chi ail-weld a cheisio gwneud nodiadau i’ch hyn yw fod yn mynd ar goll weithiau.

Er dweud hynny, gwelaf pam bod rhai yn dechrau mwynhau ei rhaglenni neu cymeryd ei ddadl ar ei air. Yn Hypernormalisation, cymysgai unigolion blaenllaw (Trump, Reagan, Assad, Putin) gyda nifer o ddigwyddiadau a datblygiadau hanesyddol a’i ddatgelu rhyw cynllwyn tywyll. Ond dyna be mae wedi gwneud gyda nifer o’i rhaglenni megis Bitter Lake, y broblem nawr yw bydd pobl yn dechrau gweld trwy’r steil.

Ond yn y pendraw, adlewyrchai Curtis y meddylfryd ar hyn o bryd sydd yn bodoli yn ngwleidyddiaeth fodern. Ceir gwared o dystiolaeth, cyfweliadau gyda arbenigwyr neu ddefnydd o wybodaeth gan symud i ddatganiadau mawreddog gyda cerddoriaeth a lluniau ddramatig.

Diom yn neud synnwyr, ond diawch mae’n edrych yn wych.