Meic Stevens 0… Cowbois RhB & Bob Delyn 1

Ar y blog newydd Anwadalwch, dau gofnod cerddorol da am y gigs yn yr Orsaf Canolog, Wrecsam wythnos diwethaf:

Yn anffodus, erbyn hyn ymddengys nad oes posib o gwbl enill y jacpot, ac fod unrhyw berfformiad ble mae’n cyrraedd y diwedd heb droi’n llanast llwyr yn gorfod cyfri fel ‘noson dda’. Ond nid bai Meic ydi hyn wrth gwrs; tydi safon dynion sain a gitars ddim fel y buon nhw chwaith mae’n debyg! Bellach, mae gwylio Meic yn brofiad trist sy’n gallu ymylu ar ‘voyeurism’ wrth wylio hen ddyn a gyfranodd gymaint yn gwneud sioe o’i hun o flaen torf sydd ddim yn gwybod p’un ai i chwerthin neu grio…

Darllen mwy: Meic Stevens – amser rhoi’r gitar yn y to?

Os mai un o isafbwyntiau’r Eisteddfod oedd gweld Meic Stevens yn siomi eto, fe wnaeth perfformiadau gan Cowbois Rhos Botwnnog a Bob Delyn a’r Ebillion fwy na gwneud iawn am hynny…

Darllen mwy: Cowbois Rhos Botwnnog a Bob Delyn

Cyfrinach tywyll Llundain

Beth ydy cyfrinach dywyll Llundain?

London is a city few people understand, and those that are least likely to understand it are its residents and its proselytisers. The reason so few understand it is because hardly anyone knows that London possesses a deep, dark secret. It’s a secret I found out quite by chance in the mid-nineties, and have kept to myself ever since, largely because so few people I could tell it to would recognise it, and, even if they recognised it, would be prepared to ever admit it…

Dw i’n chwilfrydig iawn am y theori yn yr erthygl am Lundain yma. Darllena’r peth cyfan, bydd y gyfrinach yn dy ben am ddyddiau.