Diolch Rhodri D.
Canu gan Shouko Tamura 田村彰子, cân gan Gorky’s Zygotic Mynci (Dyle Fe – telynegion.) Mae Black Sabbath a Janis Joplin hefyd.
Dyma pam mae’r we yn ffantastig.
Categori: Cerddoriaeth
Dechreuodd dyn o Feirionnydd y busnes recordiau yn y DU – yn 1897
Delwedd o Edmund Trevor Lloyd Williams o Gasteldeudraeth, Meirionnydd ydy hon.
Mae fe’n gyfrifol am yr enedigaeth a llwyddiant cynnar o’r busnes recordiau yn y DU, yn ôl yn 1897 – dechrau gyda The Gramophone Company, y cwmni tu ôl y label HMV a hwyrach, yn y pen draw, EMI.
Mae’r blog Sound Of The Hound yn dweud dechrau y stori:
The American, who was William Owen Barry, was not there to dance. He had moved across from the US to set up a new company. In fact he was seeding a new industry that did not yet exist in the UK; sound recording. He needed investors and had presumably taken rooms at the expensive Cecil in order to suggest the seriousness and potential rewards of his business proposal.
.
.
.He was pacing up and down the room as he waited to meet a potential investor; Trevor Williams (or to give him his formal Edmund Trevor Lloyd Williams) was a Welshman from North Wales who worked as a solicitor at Lincoln’s Inn and impressed by the new technology and had a yen to invest.
But the American needn’t have worried. The Welshman had formed a syndicate to invest $5,000 to secure the European rights to the new fangled Gramophone. They shook hands on a deal and agreed to work together to establish and grow this new business. They would reconvene in the New Year to dot the i’s and cross the t’s and formalise The Gramophone Company. Possibly a glass or two were taken? Maybe a cigar smoked? And then the Welshman would have stepped outside onto the teeming Strand, back into the bustle of the city at the centre of a huge empire, at the peak of the Naughty Nineties, head spinning with the new business opportunity…
Mwy o’r stori: “A Welshman and an American went into a hotel. They came out as employees #1 and 2 of the UK recording industry” ac hefyd delweddau o’r swyddfeydd The Gramophone Company.
Roedd gyda Trev sinema yn Wandsworth, Llundain hefyd, un o’r sinemâu cyntaf, o’r enw Picture Palladium.
Sin pop Corea
Mae hwn yn eitem diddorol iawn am y diwydiant bandiau pop yn Corea yn gynnwys fideos annibynnol gan y ffans, llawer o ddawnsio egnïol, cyfeiriadau i’r “monetization” a “branding” a geiriau gyda dy hoff (EFALLAI) artist newydd G. Dragon. Nes i chwilio am rhai o’r artistiaid yma, roedden nhw yn ddifyr ond dw i ddim yn siŵr os dw i’n fodlon gwrando arnyn nhw mwy nag unwaith. Ond efallai bydd y 40,883,358 person arall sydd wedi gwylio “Gee” gan Girls’ Generation (소녀시대) ar YouTube yn anghytuno.
Serge Gainsbourg – fy hoff ganeuon
Er mwyn deall a gwerthfawrogi cerddoriaeth Serge Gainsbourg maen bwysig eich bod chi’n astudio ei gefndir a’i fywyd fel cerddor, a dewch chi ddarganfod bod Serge ymhell o flaen ei amser.
Cafodd Serge ei eni ym Mharis ym 1928; roedd ei rieni yn Iddewon ac felly adeg yr Ail Ryfel Byd roedd rhaid i’w deulu ffoi oddi wrth y Natsiaid. Maen debyg bod hyn wedi sbarduno Serge i baentio a chyfansoddi caneuon. Cyn ei fod yn 30 daeth yn enwog am ei ddarluniau ac am chwarae piano; daeth hefyd yn enwog am ei garwriaethau a’i dalent o hudo merched ifanc.
Yn wir, oherwydd ei obsesiwn efo merched cyfansoddodd gerddoriaeth gwahanol, rhwng 1951 ac 1986, roedd Serge wedi priodi 3 gwaith a wedyn cael un carwriaeth a perthynas, cyfanswm o 5 merch gwahanol. Cafoddd Serge cyfanswm o 6 o blant bron bob un gyda Mam gwahanol. Felly roedd yn ddyn ‘lliwgar’ iawn.
Ysgrifennodd y rhan fwyaf o’u ganeuon am ferched a rhyw, ac yng nghanol y 60au creodd dipyn o stwr yn Ffrainc oherwydd iddo ysgrifennu cân am ‘oral sex’, peth hollol anfoesol i’w wneud o ystyried ei gefndir crefyddol ar oes yr roedd wedi cael ei fagu ynddo. Enw’r gân yw ‘Les Succettes” (Lollipop), sef un o fy hoff ganeuon i , oherwydd ei fod yn wahanol ac yn wneud i mi chwerthin oherwydd yr holl helynt greodd y gân yn Ffrainc yn yr 60au ac bod France Gall, bachgen ifanc oedd yn canu’r gân yn meddwl mae cân diniwed am ‘lollipops’ oedd hi!
Ym 1969 creodd rhagor o stwr, wedi iddo rhyddhau cân oedd yn cynnwys synnau rhywiol, Je T’aime… Moi Non Plus. Roedd Serge yn credu bod y gân yn rhamantaidd ac yn dangos ei gariad tuag at Brigitte Bardot, ond gwrthododd hi rhyddhau’r gân gyda merch yr oedd wedi cael ‘affair’ gyda tra roedd o gyda Brigitte sef yr gantores ag actores enwog Jane Birkin. Cafodd y gân ei wahardd mewn sawl gwlad, ac roedd rhaid i’r gân gael ei addasu i beidio a cynnwys synnau mor anweddus yn Ffrainc. Dyma’r gân, sy’n glasur o gân yn fy marn i…
Er bod y ddwy gân uchod yn glasuron, ni allwch son am Serge Gainsbourg heb ei glodfori am yr albym Historie de Melody Nelson, rwyf wedi gwrando ar yr albym sawl gwaith, maen wych! Maen cynnwys offerynnau llinynnol a hyd yn oed Côr ar y diwedd a chymysgedd o gerddoriaeth electroneg,gan ddangos gwir talent Serge fel cyfansoddwr. Maer albym wedi bod yn ysbrydoliaeth i nifer o gerddorion, Air, David Holmes, Jarvis Cocker a mwy…! Maen anodd pigo cân oddi ar albym lle mae pob un cân yn dda, ond er mwyn i chi gael rhagflas ohoni credaf mae hon yw’r gân mwyaf ‘catchy’.
Ym 1978, aeth i Jamaica i wneud fersiwn reggae o anthem cenedlaethol Ffrainc Les Marseillaise gyda Robbie Shakespeare, Sly Dunbar a Rita Marley. Credaf mae dyma yw’r ffordd orau i orffen yr erthygl er cof am Serge ’91.